Residentiële jeugdzorg
Residentiële jeugdhulp is 24-uurs opvang en behandeling van kinderen die uit huis geplaatst zijn. Ze wonen met andere jongeren in groepsverband. Dat kan zijn in een tehuis, een leefgroepvorm, of begeleid wonen. Jongeren kunnen daar vrijwillig terechtkomen, of omdat de rechter dat beslist. Wanneer kinderen uit huis geplaatst worden, is dat meestal omdat hun ontwikkeling in gevaar is, of als de thuissituatie onveilig is.
Carl:
'Dat je gewoon nergens hulp krijgt. Dat je met angst weer naar het internaat moet.'
Na de oorlog pasten medewerkers van residentiële jeugdhulpinstellingen zeer strenge regels toe en werden kinderen soms wreed behandeld. Daarbij vond ook lichamelijk geweld plaats, vaak als straf. Dit ging gelijk op met fysieke verwaarlozing. Door de jaren heen werden de regimes minder streng, maar meldingen over slaan en ander fysiek geweld blijven bestaan. In recente tijden draait geweld vooral om een fysieke (machts)strijd tussen pupillen onderling of tussen medewerkers en pupillen. In veel meldingen pasten medewerkers fysieke straf toe of holding (vastpakken en vasthouden).
Carina kwam van de ene ellende in de andere terecht. Naar alle ervaringsverhalen (ook met audiodescriptie)
"Je zei maar ja, want dan werd je niet gestraft."
Irena heeft nog steeds faalangst, is nog steeds bang, altijd.
Hans onderging veel geweld in een pleeggezin.
Mariella was onbeschermd in een woongroep.
Merel bleek niet het enige slachtoffer in het internaat.
Roland kwam als minderjarige op straat te staan.