Opvang alleenstaande minderjarige vreemdelingen (amv's)
Onder ‘alleenstaande minderjarige vreemdelingen’ verstaan we jongeren uit landen buiten de Europese Unie die bij aankomst nog geen 18 jaar zijn en geen ouders of voogd in Nederland hebben. Vaak zijn ze gevlucht uit (voormalige) conflictgebieden zoals Afghanistan, Irak, Sierra Leone, Angola of Eritrea. Ook hebben ze meestal als kind traumatische geweldservaringen meegemaakt in hun directe omgeving.
Uit het rapport van de Commissie de Winter
“Ja, die jongen zat mij altijd te pesten in Boskoop. Hij kwam uit Eritrea. Hij was zeventien jaar. Hij zat mij echt 24 uur per dag te pesten: ‘dikke’ en ik weet niet wat hij tegen mij zei. En die mentoren in die huis … Zij zien hem mij pesten, maar zij doen niets."
"Er was daar een Ghanese man. Die wilde niet teruggaan. En die heeft zichzelf bijna doodgemaakt voor mijn neus. In die zaal gewoon, waar iedereen zat. Hij had een scheermesje gehaald. Hij had overal bloed. Dat was echt niet goed daar."
“You hear people fighting and almost every day police comes into the camp to arrest one person or another. It was actually like a norm. And we’ve become used to the violence at that time”.
De opvang van deze jongeren veranderde door de tijd heen. Tegenwoordig komen ze vaak eerst terecht in grootschalige aanmeldcentra en asielzoekerscentra. Daarna belanden ze in kleinere woonvormen, zoals kinderwoongroepen of opvanggezinnen. In de opvanglocaties van amv’s kwam en komt fysiek, psychisch of seksueel geweld voor.
Slachtoffers van geweld uit deze groep kunnen terecht bij Sichting Nidos. Deze stichting organiseert niet alleen de voogdij voor minderjarige vreemdelingen, maar heeft ook een meldpunt voor kindermishandeling.