1965-1985

Tussen 1965 en 1985 veranderde de jeugdhulp flink. Men vond dat kinderen vooral hulp nodig hadden. Ook reageerden de kinderen zelf mondiger op hun behandeling. Ze accepteerden niet meer alles zomaar. Bij de medewerkers ontstond verzet tegen het langdurig straffen en isoleren van kinderen als opvoedingsmethode. Dat betekent niet dat er geen geweld meer plaatsvond.

Lichamelijk geweld

Geweld door de leiding werd vaak ingezet als hulpmiddel om geweld tussen pupillen onderling een halt toe te roepen. Op het gebied van fysiek geweld kwamen lijfstraffen nog steeds veel voor. In de loop van de jaren werden ze wel steeds minder gebruikt. Dat kwam doordat er in de media en vakbladen aandacht kwam voor wantoestanden in de jeugdhulp.

Psychisch geweld

Ook psychisch geweld speelde zich nog steeds af in deze periode. Opvoedkundig was het beleid nog ouderwets. De maatschappelijke ontwikkelingen van de toenemende vrijheid leidde tot onduidelijkheid. Wat kon wel, wat kon niet?

Het resultaat was een gebrek aan regels en structuur, normvervaging en grensoverschrijdende relaties tussen leiding en pupillen. Door de afhankelijkheidsrelatie was er ook sprake van strafbaar seksueel gedrag. Pas veel later werd dat onaanvaardbaar genoemd.